14 augustus 1969.
Vijftig jaar geleden vindt in Bethel, Amerika het bekende Woodstock Festival plaats. Drie dagen vol vrede en muziek. Meer dan vierhonderdduizend mensen op het terrein. Mannen, vrouwen, kinderen. Er raken vrouwen zwanger en er worden baby’s geboren. Er wordt soft en harddrugs gebruikt. De noodtoestand wordt uitgeroepen, maar er vindt geen enkel incident plaats.

Het is augustus 2019. We volgen zeven Amerikanen die destijds aanwezig waren bij wat later “het meest legendarische popfestival ooit” zou worden genoemd. We zien wat er van deze mensen, hun idealen en hun dromen over is gebleven.
Tim houdt nog steeds vast aan die tijd, hij wil niets anders dan leven als een hippie terwijl hij het contact met zijn vrouw en dochter langzaam kwijt raakt.
Melanie was als Christelijk meisje stiekem op het festival, maar is destijds per ongeluk naakt op de foto gezet en toen die foto wereldberoemd werd, heeft haar familie haar voorgoed de rug toegekeerd. Ze woont alleen in New York, heel af en toe neemt haar broer nog eens contact met haar op.
Mitchell en Joni hebben elkaar daar ontmoet, ze hebben drie dagen lang met elkaar gedanst en wisten dat ze in elkaar de liefde van hun leven hadden gevonden. Zonder elkaars naam te weten, zijn ze elkaar uit het oog verloren. Ze zijn hun hele leven op zoek geweest naar de ander, maar zijn ondertussen allebei met iemand anders getrouwd en hebben kinderen gekregen.
Bruce kwam uit een conservatief milieu en wilde zich los worstelen van zijn familie. Hij geloofde in de idealen van de hippies, maar tijdens Woodstock heeft hij een vervelende ervaring gehad waardoor hij erachter kwam dat deze ideologie niet bij hem paste, en het de wereld juist niet zou verbeteren. Hij is wil niets meer met de sfeer en het gedachtengoed van Woodstock te maken hebben.
Jimmy is tijdens de Vietnam oorlog deels verlamd geraakt bij een aanval waarna hij getraumatiseerd terugkeerde. Hij woont nu in een tehuis vanwege een hersenafwijking. Het Woodstock Festival was voor hem hèt moment uit zijn leven, hij stond in zijn rolstoel drie dagen vooraan bij elk concert. Om te kunnen blijven leven, maakt hij zichzelf wijs dat hij zich nog steeds op dit festival waant. Wanneer zijn begeleidster zijn LP’s opzet, is alles goed, maar telkens als hij doorkrijgt dat die tijd voorbij is, slaan de stoppen door.
En dan is er nog Madame, die telkens wordt bezocht door een vrouw die haar mama noemt. Terwijl Madame nooit kinderen heeft gekregen. Even was dat wel aan de hand, tijdens het Woodstock Festival, maar helaas ging dat niet door. Daarna heeft ze dat nooit meer mogen ervaren. En nu is het voorbij. Zoals alle tijd voorbij gaat. Niets blijft, alles verandert altijd.

In opdracht van regisseur Rik Eckhardt en Toneelvereniging Benedictus schreef Shanna het script voor ‘1969: Woodstock Verhalen’. Met de spelers hield Shanna gesprekken en schrijfsessies over hun eigen ervaringen in de jaren ’60/’70, hieruit is deze raamvertelling ontstaan. De muziek van het Woodstock Festival en de artiesten uit die tijd hebben een basis gelegd voor sommige teksten, de muziek kan daardoor niet worden losgekoppeld van het stuk.

Tekst: Shanna Chatterjee
Regie: Rik Eckhardt
Spelers: Toneelvereniging Benedictus De Rijp

“How can we hang on to a dream?” – Tim Hardin

“My generation” – The Who